Ik denk dat het goed is om jezelf eerst af te vragen hoe ver je ertoe bereid bent. Want herstellen

betekent je pijn aangaan. Mensen zijn van nature pijn vermijdend, dus het is nog niet zo eenvoudig. Al helemaal niet als je vanuit je kindertijd geleerd hebt om emoties te onderdrukken. Ik weet er alles van en ik denk dat dit voor heel veel mensen geldt. Niet voor niets zijn er zoveel manieren (dan wel onbewust) om te verdoven, en wordt daar in de maatschappij gretig gebruik van gemaakt. Ik kon dissociëren, een onbewust mechanisme van mezelf afsluiten van mijn gevoelswereld. Dit is al ontstaan op zeer jonge leeftijd door een onveilige thuissituatie. Mijn psychotherapietraject heeft daardoor jaren geduurd, omdat ik steeds wegging bij de pijn. Verstandelijk wilde ik graag de emoties toelaten, maar mijn systeem dacht daar anders over. De weg door de weerstand is vaak lastiger dan de pijn zelf.

 

Aangezien ik vele herstelmethoden ondergaan ben, heb ik redelijk wat ervaring met ‘alternatieve’ therapieën. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen kan herstellen, hoe heftig het trauma ook is. En ik denk dat de tijd waarin we nu leven hier ook uitermate geschikt voor is. Maar met wel de moed om het aan te gaan (we verdoven niet voor niets), goede begeleiding (in sommige gevallen) en een behoorlijk portie geduld (helaas is er, voor zover ik weet, geen quick fix). En wellicht moet je het een en ander uitproberen om de voor jou passende manier te vinden.

 

Op deze pagina publiceer ik blogs over verschillende therapievormen die ik ondergaan ben. Bij sommige daarvan heb ik ook geleerd om het op anderen toe te passen, dus kan ik je helpen.

 

De simpelste is wat mij betreft nog wel de triggers nemen in dit leven. Het universum wil heling en zal daarom precies de mensen en situaties op je pad brengen die jou kunnen helpen om te helen. Alleen moet je het wel aangaan, anders blijft het issue zich gewoon herhalen. Altijd de schuld buiten jezelf zoeken, jezelf groter maken (arrogant gedrag) of juist heel erg gaan pleasen zijn duidelijke voorbeelden van de triggers niet aangaan. En geloof mij, ik heb het ook allemaal gedaan. Drieëndertig jaar lang. Ik liep gewoon weg van elke situatie die me te lastig was. Om maar niet naar mezelf te hoeven kijken. In een volgende situatie kwam hetzelfde thema weer terug, meestal nog erger. Liep ik weer weg, nog sneller. Totdat ik niet anders kon en het wist om te draaien door alles wat mij ‘overkwam’ als spiegel te nemen voor het aankijken van oude pijn waar ik nog iets mee moest. Want vervelende situaties en bepaald gedrag van anderen betekent dat het universum wilt dat je ergens naar kijkt. En hoe mooi dat je dat gewoon aangereikt krijgt.

 

Als ‘therapie’ te intens voelt, begin bij yin yoga. Heb ik ook gedaan. Op een laagdrempelige manier de aandacht naar jezelf brengen middels houdingen. Lees op deze pagina meer over yin yoga. Want soms ben je gewoon nog niet aan iets toe. Voor mij was zelfs een halfuur mediteren al onbegonnen werk aan het begin van mijn herstel. En ga jezelf niet forceren, werkt alleen maar averechts. Begin gewoon ergens, dan kom je daarna vanzelf terecht waar je moet zijn. Ook daar helpt het universum je mee.

 

Als je vragen hebt of denkt dat ik je ergens mee kan helpen, stuur me een berichtje.